Üç Ferâiz Metni Çerçevesinde Gelişen Müteahhirîn Dönemi Ferâiz Literatürü
Özet Müslümanlar, ferâiz ilmine verdikleri değer ve önemin göstergesi olarak sahâbe döneminden itibaren bu alanda müstakil eserler telif etmişlerdir. Muhteva ve amaç açısından farklılıklarla birlikte bu alandaki müstakil eser telifi Osmanlı döneminde de devam etmiştir. Bu çalışmada ferâiz ilminde meşhur üç temel metin ile bu metinler etrafında oluşan şerh, haşiye, manzum, muhtasar vb. eserler çerçevesinde Osmanlı ferâiz literatürünün de içinde yer aldığı müteahhirûn dönemi literatürünün genel hatlarıyla ele alınması amaçlanmıştır. Bu üç temel metin, Hanefî fakihi es-Secâvendî'nin (ö. 596/1200) es-Sirâciyye'si, Şâfiî fakihi İbnü'l-Mütefennine er-Rahbî'nin (ö. 579/1183) er-Rahbiyye'si ve Malikî fakihi Ebü'l-Kâsım el-Havfî'nin (ö. 583/1184) el-Havfiyye'sidir.
ABDURRAHMAN YAZICI
