Usûl Yazım Yöntemi Açısından Hicrî VIII.-X. Asra Ait Zeydî ve Hanefî Literatürü
Hicrî IV. asrın sonu ile V. asrın başı arasındaki dönem, fıkıh usulünde Zeydî ve Hanefî usulcülerin ilişkisine dair önemli veriler içerir. Bu dönemde kaleme alınan ilk Zeydî usul eserlerinde İsâ b. Ebân, Kerhî ve Ebû Abdullah el-Basrî gibi Hanefî usulcülerden pek çok nakiller mevcuttur. Öte yandan istihsan delililinin yine bu usulcüler yoluyla Zeydî usulüne geçmiş olması, Zeydî usûl eserleri üzerinde Hanefîlerin tesirini sorgulamayı gerekli kılmaktadır. Bu makale, konuya giriş sadedinde bir başlangıç noktası olması düşüncesiyle usûl yazım yöntemi açısından hicrî VIII.-X. asra ait Zeydî ve Hanefî literatürün değerlendirilmesini hedeflemiştir. Değerlendirmede, usûl eserlerinin tertibi/sistematiği, usul muhtevasına dâhil edilen ve edilmeyen konular, kullanılan kavramlar, fürû-i fıkhın esas alınıp alınmaması, mantık ve kelâm verilerinin kullanılıp kullanılmaması ölçütleri dikkate alınmıştır.
FATİH YÜCEL
