Sebk-i Hindî Çalışmaları
Sebk-i Hindî kavramı, genel olarak XVI. ve XVIII. yüzyıllar arasında (Örfî'den Bîdil'e kadar) Hindistan'da İran şiiri tesirinde gelişen şiir anlayışını ifade etmektedir. Bu şiir anlayışının en karakteristik yönü, orijinal anlamlar ve kullanılmamış, yeni imajlardır. XVI. yüzyılda İran'da baskı gören bazı şairler Hindistan'a kaçmışlardır. Bu şairler, zengin ve derin Hint düşüncesinden etkilenmiş ve şiirlerini orijinal anlamlarla örmüşlerdir. Bu şiir tarzında, tezat, mübalağa ve alışılmışın dışında imajların kullanılması tercih edilmiştir. Hint düşüncesi ile Fars şiirinin izdivacından doğan bu yeni şiir anlayışı, Hindistan'dan İran'a, Afganistan'dan Türkiye'ye kadar geniş bir coğrafyada etkili olmuştur. Bu makalede, sözkonusu şiir hakkında kısa bir bilgi verildikten sonra, Sebk-i Hindî hakkında yazılmış İngilizce, Farsça, Türkçe, Urduca ve diğer bazı dillerdeki kaynaklar tanıtılmaktadır. Bibliyografya açıklamalarında, kolay ulaşılabilen Türkçe kaynaklardan ziyade, araştırmacılara daha faydalı olacağı düşüncesiyle, İngilizce ve Farsça kaynaklara önem verilmiştir.
ALİ FUAT BİLKAN
