Eski Türk Edebiyatında Mesnevî
Mesnevî, aynı vezinde ve her beyti kendi arasında müstakılen kâfiyeli olan nazım şekline verilen isimdir. Arap edebiyatından İran edebiyatına, İran edebiyatından ise Türk edebiyatına geçmiştir. Kendi aralarında kâfiyeli olan beyitlerden oluşan mesnevî, beyit sayısı bakımından hiçbir kısıtlayıcı kurala bağlı değildir. İki beyitten başlayarak 20-30 beyte kadar olan kısa mesnevîler yazıldığı gibi, binlerce beyit süren tarihler, uzun aşk hikâyeleri, şehrengizler, öğretici dînî, ahlâkî ve tasavvufî konular... da yazılmıştır. Bu çalışmada önce mesnevî nazım şekli hakkında kısa bilgi verilip Türkçe yazılan mesnevîlerde görülen tertip özellikleri belirtilmiş, daha sonra dönemlere göre mesnevî edebiyatı değerlendirilmiştir. Çalışmanın sonunda ise, Yurt içinde ve yurt dışında yapılan gerek mesnevî nazım şekliyle, gerekse çeşitli konularda yazılan mesnevîlerle ilgili geniş bir bibliyografya verilmiştir.
AHMET KARTAL
