Arapça bir kelime olan tezkire, hatırlamaya vesile olan şey demektir. Şair tezkireleri, şairlerin toplandığı biyografik eserlerdir ve edebiyat tarihimizin vazgeçilmez kaynaklarıdır. İlk örnekleri Arap edebiyatında görülen türün Fars ve Türk edebiyatında da birçok örneği verilmiştir. Anadolu sahası Türk edebiyatında XVI. yüzyıldan XX. Yüzyıla kadar hiç kesintiye uğramadan şair tezkiresi yazılmıştır. Tezkirelerde şairlerin hayatları, eserleri yanında şair ve eser değerlendirmelerine de yer verildiğinden, bu tür eserler devrin poetikasını da ortaya koyarlar. Tezkireler genellikle secili ve edebî sanatlarla süslü nesirle yazıldıkları için üslup incelemeleri için de malzemedirler. Bu çalışmada, bu iki şair ve eserleri hakkında yazılan kitap, makale ve tezler ile sunulan bildiriler listelenip değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, gerek Necâtî’nin gerekse Şeyh Gâlib’in tüm yönleriyle ortaya konamadığı ve bu şairlerin daha pek çok açıdan çalışılabileceği saptanmıştır. Eksikliği fark edilen konular üzerinde, bundan sonraki araştırmalara faydalı olur düşüncesiyle özellikle durulmuştur. Hem bu iki şair hem de diğer şairlerler hakkında daha net sonuçlara ulaşılabilmek ve Eski Türk şiirinin gelişim çizgisini takip edebilmek için mukayeseli tahlil çalışmalarına hız kazandırmak gerektiği anlaşılmaktadır.
FİLİZ KILIÇ