Türkiye’de Klimatoloji Araştırmaları
Türkiye’de, Türk coğrafyacıları tarafından yapılan klimatoloji araştırmalarının başlangıcı 1940’lara dayanır. Türkiye’de klimatolojinin bir bilim dalı olarak gelişmesinde İstanbul Üniversitesi Coğrafya Enstitüsü’nün önemi büyüktür. Ahmet Ardel, Besim Darkot, Ali Tanoğlu, İbrahim Hakkı Akyol ve Sırrı Erinç bu gelişmede önemli rol oynayan Türk coğrafyacılarıdır. Türkiye’de ilk modern klimatoloji kitabı (Klimatoloji Dersleri, 1940) Ardel’e aittir. Klimatoloji alanındaki ilk sistematik ve çağdaş temel bilgiler bu eserde yer alır. Darkot, Tanoğlu ve Akyol 1943-1945 yıllarında yayınladıkları makaleleri ile klimatoloji alanında öncü yayınları yapan coğrafyacılardır. Klimatoloji ile ilgili makaleleri yanı sıra Sırrı Erinç, 1957 yılında (Tatbikî Klimatoloji ve Türkiye’nin İklim Şartları) ve 1962 yılında (Klimatoloji ve Metodları); Oğuz Erol, 1964 yılında (Genel Klimatoloji) yeni kitaplar yayınlamışlardır. 1965 yılında Erinç, ayrıca yeni bir yağış müessiriyeti formülü geliştirmiştir. Sonraki yıllarda klimatoloji çalışmaları oldukça artmıştır. Ajun Kurter, Yusuf Dönmez, Ayhan Onur Sür, Ahmet Nişancı, Korkur Ata Sungur Sungur ve Asaf Koçman yayınladıkları kitap ve makaleleri ile klimatoloji, uygulamalı klimatoloji ve Türkiye iklimi alanına önemli katkılar yapan Türk coğrafyacılarıdır. Bu makalede, Türkiye’de klimatoloji ile ilgili Türk coğrafyacıları tarafından yapılmış çalışmalara (kitap, makale, tez) kronolojik sıraya göre yer verilmiştir.
Nurten Günal
