Bu çalışmada Türkiye’de tamamlanan yetiştirme kuramı tezlerinin bir değerlendirmesi yapılmıştır. Değerlendirmeler, kuramsal temele ilişkin değil, uygulama ağırlıklı olmuştur. Doğru uygulamaların da görüldüğü tezlerin yanı sıra, bazı tezlerde yanlışlar yapılmıştır. Bunların çoğu, mesaj sistem çözümlemesinin yanlış uygulanmasından ya da mesaj sistem çözümlemesinin yapılmamasından kaynaklanmaktadır. Bazılarında ise yetiştirme çözümlemesi gerçekleştirilmemiştir. Yetiştirme çözümlemesi soruları, çoğunlukla uygun sorulardan oluşmamıştır. Bir çalışmada yapılan derinlemesine görüşmelerin soruları zaten yetiştirme soruları değildir. Bütün bunlar ve bazı diğer bulgular Türkiye’de yetiştirme kuramının bazı araştırmacılar ve danışmanlar tarafından yanlış algılandığını göstermektedir.
Ömer Özer