Türkiye’de Medya ve İletişim Çalışmaları Bağlamında Kültür Tartışmaları (1980-1992)
Bu çalışmada 1980-1992 dönemi arasında Türkiye’deki medya iletişim çalışmaları ile özellikle kitle iletişim araçlarının kültürel alanda oluşturduğu değişimlere yönelik tartışmalar tespit edilerek değerlendirmeler yapılmıştır. Çalışma kapsamında Ertuğrul Özkök’ün (İletişim Kuramları Açısından Kitlelerin Çözülüşü ile Sanat, İletişim ve İktidar), Nabi Avcı’nın (Kitle Kültürü: Enformatik Cehalet), Deniz Güler’in (Eğitim İletişimi Kurumu Olarak Çocuk Televizyonu ve Uygulamaları ile Bir Model Önerisi), Ünsal Oskay’ın (Çağdaş Fantazya: “Popüler Kültür Açısından Bilim-kurgu ve Korku Sineması”), Emre Kongar’ın (Kültür ve İletişim), Ahmet Haluk Yüksel’in (Atatürkçü Düşünce Sisteminde Kültürel İletişimin Modele Dayalı Boyutları), Meral Özbek’in (Popüler Kültür ve Orhan Gencebay Arabeski) ve Ahmet Oktay’ın (Kültür ve İdeoloji) medya ve iletişim çalışmaları kapsamına girdiği düşünülen çalışmaları üzerinde durulmuştur. Yapılan incelemede farklı bakış açısı ve perspektif sunan akademisyenlerin ortak birçok nokta üzerinde yoğunlaşarak hegemonya eleştirisi, ideolojik yaklaşımlar, toplumsal sorunlar, dışa bağımlılık ve yabancılaşma sorunu üzerinde durdukları görülmüştür. Akademisyenler bu kavramlar üzerinden okuma yazma oranı, köyden kente göç, dış kaynaklı hegemonik yayınlar ve medya üzerinden politik kültür inşası gibi unsurlara eleştirel bakış açısı ve çözüm önerileri sunmaktadır. Düşünce farklılıklarına yönelik inceleme yapıldığında Nabi Avcı ve Deniz Güler’in medya aracılığıyla eğitim işlevinin artırılması gerektiğini savunurken Ünsal Oskay ve Emre Kongar’ın ise hegemonik yapının kırılmasında temel eğitimin işlevine vurgu yaptıkları sonucuna ulaşılmıştır. Bu dönemde çalışma yürüten söz konusu akademisyenlerin fikirlerinde birtakım değişiklikler olmasına karşın çözüm önerilerinin benzer perspektiflerde olması o döneme ilişkin tesadüfi bir yaklaşım olmaktan ziyade bir çözüm arayışı olarak değerlendirilmektedir
Tahsin Sayar Banu Sayar
