Bu çalışma Türkiye’de medya ve iletişim çalışmalarının müstakil bir alan olarak daha belirgin hale geldiği son yarım yüzyılda yapılmış doktora tezlerinde iletişim teknolojileri ve insan ilişkisinin nasıl kurulduğuna odaklanmaktadır. Bu anlamda YÖK veri tabanında ‘iletişim teknolojileri, yeni iletişim teknolojileri, medya ve iletişim’ anahtar kelimeleri etrafında yapılan arama sonucunda ulaşılan tezlerde genelde teknoloji, özelde iletişim teknolojileri ve insan ilişkisinin ele alınma biçimi araştırılmaktadır. Makalede farklı tarih, üniversite ve ana bilim dallarında yürütülmüş yirmi iki doktora tezinin ‘konu, amaç, kapsam ve yöntem’ başlıkları etrafında iletişim teknolojileri ve insan ilişkisinin ele alınma biçimlerine odaklanılarak Türkiye’de yürütülen medya ve iletişim çalışmalarına ilişkin bir değerlendirme yapılmaktadır. Nicel-nitel içerik analizi tekniği ile elde edilen bulgular sonucunda tezlerin hemen hepsinde iletişim teknolojileri ve insan ilişkilerinin farklı biçimlerde ele alındığı anlaşılmaktadır. Bununla birlikte değerlendirilen tezlerde insanın varoluşsal konumunun az sayıda tezde tartışılmaya açıldığı, buna karşılık yeni iletişim teknolojilerine ilişkin daha çok farklı kavram, kurum, sektör, süreç gibi alanlarda değişim ve etki boyutlarının çalışıldığı sonucuna ulaşılmıştır.