Bu çalışmada Türk sinemasının 1960 ve 70li yıllar boyunca yoğun üretim yapan
yönetmenleri ve filmleri -özellikle- Lütfi Akad, Metin Erksan, Yılmaz Güney, Halit
Refiğ, Osman Seden, Memduh Ün, Atıf Yılmaz’a yoğunlaşılarak değerlendirilmektedir.
Güney, Refiğ, Seden ve Ün’ün çektiği filmlerin yayınlandıkları dönemde ses
getirmiş olmalarına rağmen geleceğe intikal edemedikleri buna mukabil Lütfi
Akad ve Metin Erksan sinemasının bugünün tartışmalarını beslemeye devam
ettikleri çalışmanın savunduğu temel görüşü oluşturmaktadır. Akad ve Erksan
filmlerinin kalıcılığının temel sebepleri olarak her iki yönetmenin entelektüel kimliklerinin
yanısıra tarih ve kültüre odaklanmaları ve onları yorumlama kapasitelerinin
yüksekliği vurgulanmaktadır.